GÓP-fréttir * *
Sumarferðin 1995:

Á Njálu-slóð

Laugardaginn 22. júlí í logni og glaða sólskini var haldið austur úr Reykjavík og sem leið liggur eftir gamla veginum um Svínahraun. Hann var fyrst lagður 1877-8 og síðan lagaður og endurbættur á sama stað en nú er hann víða orðinn harla grýttur. Við gengum um Kolviðarhólinn í stafalogni með sól á heiðum himni og bjartur var Búasteinninn í Hellisskarðinu.

Stundum hefur verið haft á orði að höfundar margra Íslendingasagna hafi ekki aðeins klætt persónur sínar litklæðum við hversdagsstörf heldur einnig gætt þess að hafa alltaf úrvals veður - rétt eins var þennan bjarta dag:

Frammá skjómans skæru tíð

skarpur hjó menn víða,

sólarljómi lék um hlíð,

- logn og rjómablíða.

Jökullinn skartaði sínu fegursta og taðan angaði þegar við áðum við Hlíðarendakirkju:

Tær er veröld til að sjá

tifar urt í blænum.

Hýrum augum horft er frá

Hlíðarendabænum.

Síðan gleymdum við okkur um stund í litríkum viðburðum Njálu.

Réttrar sjónar kelda

Í Rauðaskriðum og á Bergþórshvoli var kominn nokkur andvari en útsýnið ógleymanlegt upp til fjallanna og út til Vestmannaeyja. Þaðan var haldið um Hvolsvöll að Keldum á Rangárvöllum þar sem menn böðuðu augu sín í Maríu-keldunni sem veitir öllum rétta sýn:

Ef að týnist rétta rýn

ráðasón ég melda:

bætir rýn og réttir sýn

réttrar sjónar kelda.

Garpur knár um garða fer

Gunnar sá hinn slyngi -

fortíð þá með okkur er

á Þingskálaþingi.

1995

Svo runnum við vestur sveitir og náðum til Reykjavíkur klukkan 20. Þá vorum við komin aftur til okkar tíma:

Vinda tímans oft er undruð,

áfram veltur grimm:

nú er komið nítján hundruð

níutíog fimm.

Njálu-slóðar söngur

Í stórum hópi á Njáluslóð eru hugir manna margvíslega tendraðir. Sumir njóta íslenskrar sumarferðar á fagrar slóðir og nema sögubrotin eins og ævintýri. Aðrir kannast við söguþráðinn, virða fyrir sér sviðið og rifja upp atburðina með leiðsögumanninum. Enn öðrum stendur sagan svo fyrir hugskotssjónum að atburðir hennar eru sem innan seilingar og þeir geta hvar sem er fyllt betur í hverja mynd.

Í Njáluför erum við sem lifandi nótur á hinu íslenska hljómborði. Þar á leikur hinn mikli máttur sem samofinn er úr ilmi andartaksins, bliki náttúrunnar, gleði samferðarhópsins og hughrifum sögunnar. Þá geta menn bergmálað óm hjarta síns með því að syngja saman eftirfarandi texta við fallegt lag sem sigraði í söngvakeppni Eurovision fyrir liðlega áratug og heitir: Ein bisschen Frieden.

Hér eru karlar og konur í för

kát öll í bragði með spaugið á vör

Nú verður gleði og nú verður fjör!

Nú flýgur stundin ör!

Nú er ég hérna á Njálunnar slóð.

Nýt hverrar stundar því sagan er góð.

Sviðið er komið og kveikir mér glóð,

- kallar fram sögn og ljóð.

Sem ljómi sólin á silfurvogi

oss sindrar Njálunnar skæri logi:

- í Rangárþingi er bjartur bogi

þó belji fljótið við iðusog.

Og hugur flýgur á fornu skeiði

og finnur sögu hjá gömlu leiði.

- Já, út um byggðir og inn við heiði

er bæði ásta- og vígaleið.

Íslands ómur um mig fer

ymur milt í brjósti mér -

kynslóð mín er komin hér:

kynngimögnuð stundin er.

Ómurinn sogaði úð mín' og önd

- andartak hvarf ég á fortíðarströnd:

Formæður leit ég með fumlausa hönd

við funans - og tregans lönd.

Höfundur Njálu! Nú þökkum við þér!

- þjóðkæra skáldið sem horfið er mér -

heilluðum augum nú hver og einn sér!

Heiðraði sögugrér!

Og nú er komandi kveðjustundin:

- hún kallar til okkar, sögu-grundin.

Við kveðjum hali, við kveðjum hrundir

og köllum: Þökk fyrir þessa stund!

Við komum aftur til okkar tíma,

með eigið sjónvarp og bíl og síma

og förum aftur og enn að kíma

og erum syngjandi tölvu-rím.

Bergmálar í brjósti mér -

bærist jafnt í mér og þér,

áður fyrr - og einnig hér:

Íslendingar erum vér!