Þau boða til hátíðar, Björn og hún Anna,
og bjóða í sal þeirra Akoges-manna
og ótrúlegt þykir oss - þó að við blasi -
að þau eru dálítið fimmtug í fasi.
Hæ! hó! Vaxin úr grasi!
Við lítum nú andartak á hana Önnu
sem alla tíð haft hefur mikið á könnu!
Með hlýju og ákveðni baggana ber'ún
og blikandi augum til kennslunnar fer'ún.
Hæ! hó! Fimmtíu er'ún!
Hún æskufólk styrkir með aga og yndi
svo áfram það brunar í dönskunnar vindi
og daglega töfrar'ún sólskin í sinni
- og sólskin er í okkur eftir þau kynni - .
Hæ! hó! Úti sem inni!
Við sjáum´ann Björn - sem er henni við hjarta
og hyllum´ann afmælisstundina bjarta
á landinu fagra sem blátt er og blíðast
- og blikandi augum við segjum sem tíðast:
hæ! hó! takk fyrir síðast!
Já, hópurinn ólgar af ástúð og hlýju
og óskar til hamingju: Saman þrjátíu!
Með upplyftum glösum við óskunum klingjum
og afmæliskveðjuna ykkur nú syngjum!
Hæ! hó! Tíðina yngjum!
Kært þökkum við heimboð og góðvina gleði
sem gaf okkur upplit frá daglegu streði!
Við óskum að gang´ykkur gjörvallt í haginn
og gerum hér enda á afmælisbraginn.
Til hamingju með daginn!