Af ýmsu tilefni

24.3.2000

Kennarinn, svo knár og snar,
koma hér ótaldar
úrvals kæru kveðjurnar!
Kristján! hálfrar aldar!

Terta mikil tætt í spað
- teiti gott við borðin -
tilefnið er - auðvitað:
- Ingólfur er orðinn.

Maí 1994

Ingibjörg
tók við
áfangastjórn
af
Jónu Pálsdóttur

Ingibjörg Haraldsdóttir
tekur að sér áfangastjórn

Tíminn í skyndi skokkar
skammt er á lífsins tind.
Áfangastjórinn okkar
enn er í nýrri mynd.

Ei vil ég öllu flíka -
allt er svo gott í dag:
Ingibjörg á sér líka
allt annað göngulag.

Ég þakk' ykkur öllum þelið og hlýjuna bæði
- og Þorsteinn og Kristján! hjartans þökk fyrir kvæði!
Já! Af öllu hjarta ég þakka í þessum óði.
Þakkir, sem aðeins er unnt að segja í ljóði!

Þökk fyrir sönginn - þökk fyrir hugulsemina
þökk fyrir það að hér er ég meðal vina
þökk fyrir komuna - þökk fyrir Jökulheima!
Þökk fyrir kvöldstund sem ég mun aldrei gleyma!

Enn er hjá Rannveigu og Ingólfi kennarapartí
- sem ömmunni vinsælu úr Dölunum hefði þótt margt í.
Samkvæmið byrjar um fimm að hefðbundnum hætti
og hingað var öllum tjáð að koma ætti.

Í Hlaðbrekku fjórtán er alltaf mjúkt að mæta
- mér finnst það lyfta geði og andann bæta
að eiga hér inni - þegar aftur er skólinn -
eina - tvær stundir . . til þess að glæða jólin.

Hér sé ég Þorstein og Jóhann og hér sé ég GÓPinn
- já, hér sé ég mestallan MK-kennarahópinn -
dasaðan ögn - en öll hefur önnin blessast
og allir því byrjaðir strax að braggast og hressast.

Á góðri stundu er ljúft að líta til baka
og láta hugann við samstarfið gæla og vaka
frá önninni fjöldamargs er að minnast og geyma
en margt er það raunar líka sem best er að gleyma.

Á jólatrénu logar mörg ljósaperan
og leiftrar hlýleik útyfir veraldarfrerann
skiptir þá minna máli hjá konum og köllum
að kannski hefur þar aldrei logað á öllum.

Í þessari vísu þakka ég önnina alla
allt sem er gengið - með kosti sína og galla -
GLEÐILEG JÓLIN og gangi ykkur allt í haginn
og gifturíkan hvern komandi framtíðardaginn.

Svo hittumst við félagar öll eftir áramót aftur
eins og því stýri allsráðandi kraftur -
já, rétt eins og í okkur magnaður máttur togi
að Menntaskólanum í Kópavogi.

Nú er loksins komið að endingu óðsins
- en ég ætl'a að stýra merkingu viðtökuflóðsins:
Fyrir mér viðstaddir kannski ögn klappa megu
en klappa svo húslof þeim Ingólfi og Rannveigu!

Upp ég stend og vísu vel
- vona að fyrtist enginn -
Þorstein, formann, fyrstan tel,
fræða og lista drenginn.

Ingólf nefna milding má
- minnir á Seif að ráðum:
Ólympos hann er að fá
- Aþena kemur bráðum.

Kennir, togar, áfram ýtir
ungu hjörðinni:
ákveðin sér Ásdís flýtir
eftir jörðinni.

Einörð þykir Ingibjörg
svo allir fylgja þema
- sífellt hress og aldrei örg:
yndi MK-nema.

Jóhann háa hefur raust
hæst á bláu fjalli
fer um láð og lífsins naust -
ljúfi, dáði, snjalli.

Yfir fjöll og yfir dal
oft á Scáta sveimar -
uppí fögrum fjallasal
finn ég Jónas heima.

Hittir í mark með hugmynd snjallri
- hálfri - eða allri!
Fullur af útþrá - fullur af von -
Finnbogi Rútur Þormóðsson.

Sólveig okkar er á línum allra landa
og glæðir skólann fimum, fínum,
frönskum anda.

Kanadiski, norski, þýski, enski, franski Íslendingur ..
við þekkjum öll að þessi halur -
það er hann Alan Réttidalur.

Einörð mjög á allan veg -
ætíð röskleg þóttir,
geysi snjöll og gæfuleg
Guðrún Helgadóttir.

Sigurður fer oft á stjá
út að taka myndir -
á við marga aðra þrjá
er á fjallatindi.

Þegar djúpt úr ausu er
illt að súpa kálið -
Þórður kemur, Þórður sér,
Þórður leysir málið.