GÓP-fréttir
forsíða
Til baka
í ritstörf
Péturs |
Þorri og Góa
Samtalsþáttur fyrir tvær persónur
eftir
Pétur Sumarliðason
-
samið í FLjótshlíðarskóla 14. mars 1950.
Þátturinn var fluttur
á Góuskemmtun Kvenfélags Fljótshlíðinga
í samkomuhúsinu Goðalandi - sem þá var nýreist og tekið í notkun -
á Þorraþrælmum 1950.
Þorri leikinn af Oddgeiri Guðjónssyni í Tungu.
Góa leikin af Ástu á Torfastöðum.
|
| * |
Þorri:
(Kemur inn á sviðið búinn hríðarúlpu. Buxur gyrtar í brækur.
Skinnskór. Skeggjaður. Lambhúshetta á höfði. Í hendi birkilurkur mikill.
Þrammar fyrst um sviðið. Púar og lemur lurknum niður.)
Hér hef ég aldrei fyrr komið og veit ég eigi hvaða
herjans vættir hafa villt um Góu er hún boðar mig hingað til einmælis.
Höfum við um allar Íslandsaldir hist í Þórsmörk og þar hefi ég af völdum
látið - en síðan éljaboð þegið að Goðalandi með heiðnum vættum
Fljótshlíðinga.
Mun þetta vera einn hinna nýju siða er um land fara og
er það Góu líkt að elta ósiðu slíka.
Man ég þá tíð að mér gaman þótti að þyrla fjúkinu um
vanga Hlíðarmanna þá er þeir uppi voru Gunnar og Kolskeggur.
(Mæðulega -) En nú er öld snúin. Nú þjóta menn
um á reykspúandi ófreskjum. Halda nú þessi mannkríli að þeir öllu ráði.
Ha - ha - ha. Þeir sáu það samt í fyrra hvort eigi gat ég þeim skráveifu
gert - þótt þeir göldróttir séu. - - En of stutt var það gaman - -því
var verr. Ég er orðinn svo undarlega úthaldslaus - og gerist ég víst
gamall.
Væri ég næstum feginn hvíldinni - ef eigi væri Góa svo mikillát.
(Ergilega - ) Verður mér alltaf skapfátt er ég
sé hana. Hversu lengi skyldi hún ætla mér að híma hér í ólykt og
mannaþef? |
|
* |
Góa: (Hún er
búin íslenska skautbúningnum. Ung, hress, rösk, skaphörð og gefur hvergi
eftir.)
Heill og sæll, Þorri. Þá hittumst við hér. |
|
* |
Þorri:
(Horfir mjög á hana - hátt og lágt) Hvað er nú að sjá? - Þú ert bara
skartbúin. Þú heldur þig víst vera einhverja sumardís. (Hlær) Ha
- ha! Góa sumardís, - - sumardís! |
|
* |
Góa: Eigi þarftu
að hæðast að klæðum mínum. Er ég búin til mannfunda. Því stefndi ég þér
hingað að hér koma héraðsbúar saman og fagna komu minni. Þykir mér eigi
annað sæma en mæta hér. Svo haldast gamlar venjur best í heiðri að þær
séu eigi afræktar. Eigi varst þú svo vel siðaður að þú mættir til boðs
er bændur héldu sitt þorrablót. Og vita mættir þú hvað staður sá heitir
er vér nú stöndum á. Heitir hann Goðaland eftir okkar forna mótsstað.
Finnst mér því rétt og skylt að við hittumst hér. Má og eigi minna vera
en við sýnum að við kunnum að meta hvað vel er gert. |
| * |
Þorri: Mér þykir
þú ærið skrafmikil og orðdrjúgt verður þér um mennina. En satt er það -
að vel er þá fornir siðir eru í heiðri hafðir og önnur var mín ævi er
menn riðu um héruð til Þorrablóts. En því mætti ég ekki hér til
mannfagnaðar - að mér var eigi boðið, en komið hefði ég samt ef fundið
hefði nokkurn þef af hangikjöti. |
|
* |
Góa: Nú er
lágnætti og ber þér burt að hverfa. En þó vil ég bjóða þér til veislu
hér í kvöld. Skulum við dulbúast og horfa á hversu Fljótshlíðingar
skemmta sér. - Hver veit nema einhver laumi að þér sauðarlæri - vel
reyktu.
Skulum við nú sleppa öllum ýfingum og horfa á hversu þessi nýja kynslóð
fer að leikum. |
| * |
Þorri: Ólík ertu nú sjálfri þér, Góa. Hefur þú
oftast verið kvenna örgust í orðum. En vel er boðið og er sæmd að þiggja
en fyrst verð ég að vitja Þórsmerkur og fá mér önnur klæði. Nú er mínum
veldistíma lokið og þú við tekin. Hverf ég því á brott. Hittumst heil að
blóti. |
|
* |
Góa: Þá ræð ég enn ríkjum, - en eigi skal um það hugsa í kvöld. Kalt er
mér orðið og vil ég ganga í mannfagnaðinn og vita hvort enn finnst ylur
nokkur á Fljótshlíðarsveinum. Á morgun er nýr dagur. Þá skulu þeir fá að
reyna - - að marglynt er meyjargeð. |
| * |
(Tjaldið) |