Jakobs-
vefur

Jakob skrifaði margt fleira heldur en það sem enn hefur birst á prenti og þar á meðal er þessi hugleiðing. Hún er skrifuð í Ættartölubók Jakobs Hálfdanarsonar, Húsavík, hverrar skrift er upp hafin árið 1898.

Þetta er hugleiðing Jakobs daginn eftir að á Húsavík var haldin kveðjuskemmtun til heiðurs syni hans, Jóni Ármanni, sem var á förum til Vesturheims.

Þetta er uppskrift og setningaskipan Jakobs sjálfs en greinarmerkja- og stafsetning hefur á einstaka stað verið færð að því sem tíðkast nú um stundir. Atriðisorð í vinstri dálki eru frá GÓP.

Kvæðin neðanrituð eru eftirrituð af prentuðu frumeintaki - GÓP.

Eitt af menningarmerkjum vorra tíma er sú venja sem ætíð er nú orðin að bæði í sveitum, bæjum og þorpum koma saman vinir og ættingjar þegar einn eða fleiri í samför af þeim sem þar hafa dvalið lengi, hverfa á burtu til fjarlægra byggða, svo að litlar líkur eru til að hann eða hópurinn sjáist aftur á sömu stöðum. Þetta lít ég á sem eitt með hinum fegurri framfaramerkjum mína ævidaga.

Ég fékk líka innilega að reyna ágæti þess í gærkveldi.

Hér í Húsavík var haldið eitt svo vaxið kveðjugildi til Jóns Ármanns Jakobssonar og fjölskyldu hans, sem er konan, 7 börn og 2 stúlkur við tvítugt, sem viðbúið er að hverfi héðan næsta dag á leið til Ameríku eftir hartnær 30 ára dvöl hans hér.

Samkoman var byrjuð kl. 4 síðdegis á Hótel Húsavík af ? manns og þaðan gengið síðla norður á hinn hugðnæma og hlýlega Húsavíkurhöfða til skemmtunar um stund og loksins kl. 11 kvaddist fólkið undir söng við hús aðal boðgestsins að "Garðar".

Árni Sigurðsson og Ari Jochumsson fluttu lagleg kvæði. Bestu söngkraftar kauptúnsins skemmtu hér vel og lengi. Yfir öllu þessu upptalda ágæti ljómaði hin yndælasta kvöldsumarblíða um brosandi láð og lög og á þurrum brautum fyrir fólkið að hópa sig eða dreifa sér við og við að samræðum úti.

Hér kom sólskinsblettur sem ég vona og trúi að vari hjá mörgum á landi endurminninganna - og sem ég vildi geta fært endurskin af til þeirra sem ég er viss um að hefðu viljað taka þátt í þessu - bæði fjær og nær, en gátu ekki. - Og um leið og ég hérmeð flyt nú mitt hjartans þakklæti - sem ég hafði engin tök á að gera með tungunni - til þeirra er tilreiddu þetta til að gleðja svo marga - finn ég hvöt hjá mér til að taka með mér þakklæti margra fjarverandi til hina sömu.

Húsavík, 14. júlí 1913 - Jakob Hálfdánarson

til fjölskyldu Jóns Á. Jakobssonar, Húsavík.

Í fötin sín grænu er foldin vor klædd
með fannkögur bundin við enni,
og knipplingar blóma við brjóst hennar þrædd,
sá búningur skartar á henni.
Hið fagra og góða og allt sem hún á,
er augað og hugann má gleðja,
hún sýnir sem móðir með broshýra brá
þá börn hennar eru að kveðja.

Þá sjón ykkar byrgja sig bláfjöllin kær
í bylgjunnar skínandi hjúpi,
eg veit hversu brjóst ykkar brennandi slær
í bifandi saknaðar djúpi.
En hvar sem að örlaga bát ykkar ber
um breiðfellda heima og geima,
þá finnið þið minningar helgastar hér
og hingað er ljúfast að dreyma.

Nú komum vér hingað með kveðjumál vor
og klökknar um huga vors strengi,
hér sjáum vér slitna vor samfylgdar spor,
hvort síðar vér finnumst veit engi.
En fylgi' ykkur gæfan frá ströndu að strönd
og styðji' ykkur von-djarfa þorið
og leiði' ykkur drottinn við líknsama hönd,
þá létt verður framtíðarsporið.

Valdemar
Valvesson

Oft hugsa ég um það á einverustund
á alvörudraumþingum mínum
hvort farsælla verði þér, feðranna grund,
að fjöldinn af börnunum þínum
sé bundinn í armi þér blessaða móðir
eða' brölti' út í heiminn á fjarlægar slóðir.

Og án þess ég vilji nú rekja mín rök
né ræða um skoðanir mínar
þá held ég að vorhugans víðfaðma tök
með vonir og óskirnar sínar
sé byltingaraflið sem breytir og lagar
svo betri og ylhýrri upprenni dagar.

Því vil ég ei hryggjast þótt skjótt komi skörð
í skjaldhringinn góðvina minna.
Þeir minnast þín, fornhelga feðranna jörð,
og framtíðarhugsjóna þinna.
Og vaxi þeim máttur á móðurjörð nýrri
í minningum rístú upp stærri og hlýrri.

Vér óskum að góðvættir greiði þeim hag
til gengis með hópinn sinn kæra.
Hann boðar þeim framtíðar dýrasta dag
með djarflega ættbragðið mæra.
Þeim gott er að hverfa í gull-landsins bjarta
sem "Gleym-mér-ei" rækta í sérhverju hjarta.

Ari
Jochums-
son

Far heill úr flokki vina,
far heill með konu og börn,
örlög í heimsbyggð hina
þig heimta breytigjörn.

Fjársafn er ekki eyðist
þín arfleifð verði þar,
þín sæmd og lofstír leiðist
til landsins sem þig bar.

Þig kveður hlýjum hjörtum
þinn hópur ástvina
með vonarbjarma björtum
í brjóstum samhuga.

Með brúði og barnaskara
þú blessist, kæri vin,
svo þau sem þangað fara
sitt þróttgott auki kyn.